(Πώς λοιπόν αγαπάμε τις πόλεις; Για μένα είναι τόσο απλός ο τρόπος. ΑΠο ένα τραγούδι, απο μια όμορφη εμπειρία, απο μια γλυκιά ανάμνηση... Την Θεσσαλονικη την έχω αγαπήσει μέσα απ τα λόγια ένος παλιού μου Ερωτα, την Χίο λόγω γλυκόπικρων αισθημάτων... Την Νάξο και την Πάρο για τα γυμνά τους τοπία και για τις ξεχωριστές ίσως και και άσχημες μνήμες.. Την Κομοτηνη αρχίζω να την αγαπώ μέσα απ τα τραγούδια που της έχουν γράψει.. Την αγαπώ σιγά-σιγά για την ζεστασία που σου προσφέρει, για την ιδιαίτερη παραδοση της,για εκείνον τον αέρα της Ανατολής...με τις μυρουδιές απο τις λιχουδιές που σου σπάνε τη μύτη.. Κι όχι μόνο γι αυτό, μα και για άλλα, που θα σας τα πω μια άλλη φορά με πιο ωραία λόγια.. )
Ματιές στις πόλεις που πεθαίνουν
Που δε γεννήθηκαν ακόμη
Και πάντα κάτι περιμένουν
Σαν τον φαντάρο αλλαγή
Ματιές στις πόλεις που αραδιάζουν
Τραπέζια έξω και φωνές
Υποστολή σημαίας πρώτα
Κι ύστερα μένουνε βουβές
Πάμε μια βόλτα αλαμπρατσέτα
Καβάλα και Κομοτηνή
Λέω στη γοργόνα άμα ζει
Κι αυτή μου λέει πάντα μαζί
Πάντα μαζί
Ματιές στις πόλεις που γεννιούνται
Με φωτεινές επιγραφές
Κι ύστερα χάνονται τις νύχτες στις μοναξιάς τις μουσικές
Κρατώ στην τσέπη μου δυο λέξεις
Για να τις δώσω αμοιβή
Σ όποιον μου πει ποια είναι η πόλη
Που τρέμει μέσα στη βροχή
Πάμε μια βόλτα αλαμπρατσέτα
Καβάλα και Κομοτηνή
Λέω στη γοργόνα
άμα ζει
Κι αυτή μου λέει πάντα μαζί
Πάντα μαζί
Ματιές στις πόλεις που ανάβουν
Σα φαναράκια τις γιορτές
Κι ύστερα πάλι τρεμοσβήνουν
Και μεγαλώνουν οι σκιές
Ψάχνω να βρω το πρόσωπό σου
Μα δεν το βρίσκω πουθενά
Χάθηκε μέσα σε λιμάνια
Και καπνομάγαζα παλιά
Πάμε μια βόλτα αλαμπρατσέτα
Καβάλα και Κομοτηνή
Λέω στη γοργόνα άμα ζει
Κι αυτή μου λέει πάντα μαζί
Πάντα μαζί
Η ματιά που δίνει νόημα στον κόσμο σου. Αυτή είναι η προίκα σου. Μπορείς, βλέπεις, ένα τραγούδι, μια εμπειρία, μια εικόνα, ο,τιδήποτε της ζωής, να το ακουμπήσεις και να το αγαπήσεις. Την Κομοτηνή αρχίζεις κιόλας και τη βλέπεις αλλιώς (θυμάμαι μια παλιότερή σου ανάρτηση), όχι γιατί άλλαξε αυτή, αλλά γιατί μπόρεσες και άνοιξες τις αισθήσεις σου σ' αυτή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε συγχωρείς που γίνομαι έτσι (και τόσο) διδακτικός. Ο ενθουσιασμός με κάνει. Ο ενθουσιασμός για κάθε ματιά που μπορεί να κοιτάζει τον κόσμο από την πλευρά της ζωής και της αγάπης.
"κι όλα αυτά που είναι γίνονται ξανά μέσα απ την δική σου τη ματιά " , που λέει και το τραγούδι! Εχεις δίκιο ΔΙονύση!ευχαριστώ για τα καλά λόγια ! Η διδαχή σου πάντα ευπρόσδεκτη αλλά και ζητούμενη! :D
ΑπάντησηΔιαγραφή