Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

ξεκαθαρισματα.

Θυμάμαι κάποτε έλεγες... " τ απογευματα τ αδεια που βουλιαζω μακρια σου... θα σε ζητώ... "
Ηταν ένα απογευμα χειμωνιάτικο. Εβρεχε. Εσύ μισείς την βροχή. Το τραγούδι...
δεν το ξανακουσα απο τοτε. Μονο τώρα. Θυμήθηκα. είναι άδεια όντως τ απογέματα; Κι εγώ σ έχω ξεπεράσει; τελικά τι έχω ξεπεράσει; τι έχω αφήσει πίσω; Ολες αυτές οι απορίες .... " σαν παλιό ραβασάκι σε λιωμένο σακάκι..." όλες αυτές οι απορίες χορεύουν στο μυαλό μου.
Ναι σε ξεπέρασα, γιατί τώρα που το καλοσκέφτομαι, όσα θυμάμαι δεν πονάνε καν. Απλά σ αναφέρω. απλά αναζητώ εμένα; αναζητώ τις αναμνήσεις μου; πες εσύ που όλα τα ξέρεις.
Μάλλον με ψαχνω κι αποψε. Ενα χρόνο με ξέχασα.
Τώρα δε ξέρω τι κάνω. Μισώ οτιδήποτε στατικό.
Μένω στάσιμη όμως. είδες; Οχι στάσιμη με την ιδέα σου. Πηγαινε καιρός. Κάποτε με έκανες να τρελαθώ... απ τα νεύρα μου. Παραμονή Χριστουγεννων το ντελίριο. Μετά έδωσες υποσχέσεις που δεν κράτησες. Εγω κι η Λια στο τζάκι να πίνουμε με κλειστα φώτα και κοντά στην φωτιά. Είχα κοκκινίσει-μισό να φερω κρασί . μ αρεσει να το πίνω σε ποτήρι με πόδι. δε ξέρω γιατί. -
Εκεί στο τζάκι έκλαψα απ τα νευρα μου, μετά απ τη χαρά μου και μετά σκέφτηκα πως δεν θα κρατούσες την υποσχεση σου. Σκεφτηκα πως δε σου αξίζει όλο αυτό. Ισως δεν άξιζες να σ αγαπήσω. αν, λέω ΑΝ, σ αγαπησα. Φερθηκες΄σκάρτα, δειλά, άνανδρα κι εμένα όλα αυτά δεν μ αρέσουν. Ομως απο την άλλη, όλα ήταν τόσο μαγικά. Με νευριασες. Δεν μπορουσα να σε βλέπω θεατή στο ίδιο σου το θέατρο.
Επελεξες. Σ εχασα λες γιατί δεν σου μιλούσα ποτέ για εκείνα που όντως ένιωθα. Δεν ήθελα να σ εξαναγκασω. Δεν ήθελα με ένα "μείνε" να σ εξαναγκασω. Ισως όμως να είχες αναγκη να στο πω. Δεν ξέρω. Σ εμαθα ποτέ; Εσύ λες ναι.

...
Κουραστηκα και με την δικη σου ιδέα.
Ξερω πως πλησιαζει ο καιρός των αφίξεων. Ομως η δικη σου ιστορία πρέπει να τελειώσει.
Είναι ήδη ληγμένη.
Αηδιασα. Με αηδιασες. Με αηδιασα. Ανακατεύτηκα και ξαφνικά μου ρχεται να σε ξεράσω απο μέσα μου.
Αλήθεια. Η λέξη είναι χάλια, ακούγεται χάλια. σου χω γράψει άπειρες, σχεδόν υπέροχες. Μα πρέπει να τελειώσει αυτή η αιχμαλωσία.

Η κάθε είδους αιχμαλωσία με πονά. Καιρός να φεύγουν μία μία. Καιρός να σπάνε. Κουράζομαι.

Ξεκινώντας απο σένα λοιπόν.... καλή ευκαιρία.

σιγα σιγα να λύνω τους κόμπους, βαζω το μυαλό σε τάξη, τον εαυτό μου στην θέση του, εμένα κάπου αλλου.
Καιρός να με βρω.
Καιρός να λύνομαι. αργά σταθερά. μπορεί να ξαναδεθώ δεν λέω, δεν αποκλύω, μα ας λύσω πρώτα τα παλιά δεσμά.

Αυριο υποτιθεται οτι είναι μια νέα μέρα.
Φοβάμαι μην μυριζει παρελθον.
Εϊναι ωραίες οι αναμνήσεις.
Ομως μοναξιά θα πει να ζεις βουτώντας σ αναμνήσεις. Μπορεί να είναι όμορφο αυτό. αλλά δεν γίνεται. πρέπει να ζήσω.
..........

Είναι αυτό που σου έλεγα Γιώργο όταν γνωριστήκαμε.
Εσυ έλεγες ήθελες να ζήσεις τα πάντα μαζί μου. Εγώ πάλι ήθελα να ζήσω. Τοσο απλά. Δεν με ενοιαζε αν θα είναι μαζί σου. Ηθελα μόνο να μην έχει όρια. ΗΘελα να ναι ζωή. ΖΩΗ όχι "ζωή". Ερωτας όχι " ερωτας".
κι μέχρι ένα βαθμό ήταν έτσι... μετά σε εμπιστευόμουν, όχι ακριβώς. Ηξερα οτι θα με πρόδιδες. απλα αφηνόμουν.

αυτό που χαθηκαμε δε μ αρεσει. Δεν μπορώ να καταλαβω πως γίνεται δυο ανθρωποι τόσο κοντά να μην μιλάνε. Και σκέψου, πως του Αγίου Γεωργίου δεν σε τηλεφώνησα... μα πώς; δεν είχα τηλεφωνο. διαγαφηκαν όλα. Και σκεψου, τώρα θυμήθηκα, την Τρίτη γιορτάζω και δε θα το θυμηθείς κάν. ή μάλλον δεν θα τηλεφωνήσεις κάν.
και μετά ξάνα στα γεννεθλια μου. πάλι δε θα τηλεφωνήσεις...
νια δεν μπορώ να καταλάβω γιατί γίναμε ξένοι.
Εγώ το διάλεξα. ΑΛλά δεν ξέρω. ΑΠλά έπρεπε. Θυμαμαι που είπες οτι πρέπει να σου μιλάω όποτε το έχω ανάγκη, γιατί έχω Πανελλήνιες και θα είναι δύσκολα. Θυμάμαι που σχεδόν με παρακαλουσες να σε πάρω τηλέφωνο ή που με έπαιρνες εσύ και μου λεγες..." μου λειψες απλά,τόσο ανθρώπινα... " κι άλλες φορές που σου λεγα πως με ξέχασες, έλεγες " απλά δεν ξέρω τι να σου πω... " Κι εγώ ακόμη απορώ... πώς γίναμε έτσι; πώς τα κάνα έτσι; κι εσύ φταις.
Μα και πάλι... τουλάχιστον το συναισθημα μας δεν μπορεσε να το φθείρει η καθημερινότητα. Ηταν πολύ δυνατο. Οπως όλα τα δυνατά πράγματα.... όταν ξεθυμάνουν ... αστο... πιο καλά που έπινα κονιάκ 12 αστέρων παρά να έπινα κονιάκ 3...

2 σχόλια:

  1. χμμμ.... πολυ διαφορετικη η αναρτηση σ απο την προηγουμενη....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χε τι σε σχεση με την "οργή" εννοείς;
    οντως είναι διαφορετική.
    Καθε μέρα στο μυαλό μου χορευούν πολλά θέματα, πολλά πρόσωπα, πολλά μάτια, πολλές ιστορίες.
    Το βράδυ με ψάχνω, τη μέρα ψάχνω τον κόσμο.

    Εγραψα. επρεπε να τα εκτονώσω τα συναισθηματα μου. επρεπε να ξεκαθαρίσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή