Ηθελα κάτι να γράψω.
Προσπαθούσα να ζωγραφίσω την εικόνα σου με λέξεις.
Ομως, αυτό είναι πολύ τρομαχτικό.
κι εκτος απο τρομαχτικό δεν είναι και έυκολο.
Δύσκολες οι περιγραφές, οι εικόνες δεν μπορούν εύκολα να περαστούν στο χαρτί ή έστω σ ένα ιστολόγιο.

Οχι, δεν μπορώ.
Διαλλειμα να δω τι παιζει ο Θεοδωράκης.

Ευχαριστώ που μπορώ να βλέπω.
ΑΝ δεν είχα όραση δεν θα μπορούσα να δω τα χρώματα, να όπως αυτά που είχε σήμερα η θάλλασσα κι ο ουρανός.
Επίσης δεν θα μπορούσα να βλέπω το γέλιο σου, ή τα μάτια σου. Γενικα, δεν θα μπορούσα να δω οτιδηποτε όμορφο κι εκείνο που θα με πείραζε είναι που δεν θα μπορούσα να βλέπω πρόσωπα.

Ξεφεύγοντας απ το θέμα κι όχι, δεν θέλω να δραπετεύσω.
Εφυγα μόνο γιατί ένιωσα τυχερή. εξάλλου, δεν βλέπω κανενα λόγο για να είμαι στο θέμα, καθώς εδω δεν υπάρχει θέμα.

Απορώ απλά... η ομορφία λένε είναι χάρισμα. Η ευγένεια είναι μεγαλύτερο θα έλεγα.

Επίσης, "Α πο την Θεσσαλονική δεν με σκέφτεται κανείς"
Κανείς; Σίγουρα; κι αν εκεί περάσω; θέλω να δω τι θα γίνει. πώς ξανασυναντιούνται; άνετα λέμε. τόσο άνετα, σα δυο φίλοι που χάθηκαν.
και δεν ρωτάει κανείς τίποτα τον άλλον. απλά αναβουμε τσιγάρα, αρχίζεις να μιλάς ασταμάτητα, να λες βλακείες, απ αυτές που λές για να μην πεις αυτά που σκέφτεσαι. Εγώ απο την άλλη σου λέω πόσο δίκιο είχες και σου λέω οτι είναι όμορφα και πόσο διάβασα και πώς πέρασα και δεν σου εξηγώ, δεν σου μιλαω. Ποτέ. κι είναι κι εκείνα τα χρωστούμενα που χουμε πει. Μα πώς ξανασυναντιούνται; Ποιός μιλαει για αρχές; κανένας. μιλάω για συναντήσεις. για επόμενες συναντήσεις.έτσι τυπικές, ηλίθιες, απ αυτές που δεν έχουν νόημα γιατί είναι τόσο ψεύτικες.

Κι απ την άλλη θα μπορούσε να ναι και μια τυχαία συνάντηση μέσα στο πληθος. Ισως να μου φωνάξεις. Ισως λέω. Μα όχι, θα φοβηθείς.
Αν σε δω, θα φωνάξω. Δεν φοβάμαι. Δεν μπορώ καν να ντραπώ. Δεν γίνεται. Ισως λοιπόν να είναι μια συνάντηση που απλά θα είνα τέλεια. Απο εκείνες που ποτέ δεν ξεχνάς.
Ονειρεύομαι και προτρέχω. Παει καιρός που έκοψα επαφές μαζί σου. Ξεκοψα γενικά. Εσύ, η Λία, ήσασταν η συνεδεση μου με τον κόσμο. Ευτυχώς δεν ξέκοψα με την Λία. αλλιώς θα χα ξεκόψει απ τον κόσμο.
Πάλι σκέφτομαι πως εσύ με συνεδεες τελείως διαφορετικά με τον κόσμο σε σχέση με την Λία.
Κι όμως θα μπορούσε κανείς να πει πως έχω ξεκόψει με τον κόσμο.
Κι όμως δεν ξέρω.
ΑΝαρωτιέμαι. συνέχεια αναρωτιέμαι.

Ξεσκονίζοντας το αρχείο μου εχθες βρίκα τα λόγια σου. Τα χα κρατήσει γραμμένα. Φιλοσοφίες. Επηρεασμένος απ τον Λιαντίνη ήσουν. Τοτε δεν το ήξερα. Τώρα έμαθα λίγα για τον Λιαντίνη. Εσύ πάλι δεν μου εξηγούσες. Δεν έχει νόημα έλεγες. Είσαι μια παράξενη προσωπικότητα, σχεδόν διαχασμένη. Τελικά ποιά πλευρά σου ξέρω; Εσύ λες την καλή σου. Τελικά μετά γνώρισα και την κακή σου.
Εσύ δε ξέρω ποια. Αυτή που δεν φαίνεται. Μάλλον η καλή.
ή ίσως η αρεστή. τόσο αρεστή και τρομακτική.
"Ο κόσμος με προσπέρασε. Φοβάμαι. Με φοβάται;"
αυτό για μένα. κι εσένα. ξέρω τι θα πεις. σε φοβάται.

το μυαλό μου είναι χαοτικό, το ξέρω.
αλλιώς άρχισα, άλλα σκέφτηκα,άλλα θέλησα, άλλα έψαξα.
Οι χειρότερες φορές είναι όταν αρχίζεις και μπερδεύεσαι κι αυτό γίνεται συνήθως βράδυ.
Είναι ο εαυτός μας τότε; ή μήπως ένας άλλος;

Πάντως, ένα ξέρω, ευτυχώς που βλέπω. Ευτυχώς που μπορώ να σε βλέπω. Να βλέπω τη μυτούλα, το γέλιο σου, εσένα. Κι όχι μόνο εσένα.Ολα τα υπέροχα πράγματα. Μπορώ να βλέπω τα τέλεια πράγματα και τους τέλειους ανθρώπους, όπως εσένα. Μπορώ να βλέπω όλα τα ατελή πράγματα που είναι εξίσου υπέροχα, όπως εκείνος κι όπως κι ο άλλος κι ο παράλλος. Οπως εκείνο το τσαλάκωμένο μαραμένο λουλούδι...

Χαμογέλασες. Ο κόσμος άστραψε. -ψέματα, αυτή η φράση δεν γράφτηκε για σένα. -