Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

διαλογος...

-Οχι πάλι τα ίδια. οχι πάλι το ίδιο σκηνικό.
- Φοβάσαι;
- ναι, πολύ.
-Γιατί;
-Γιατί ξέρω.
-κάνε ο,τι γουστάρεις ρε.
-μπααα... αστο. δεν είμαι για τέτοια
-
Κόψε, σταμάτα αυτό που πας ν αρχίσεις ρε.
-
Δεν αρχίζω. Μόνο του πάει ν αρχίσει.
- Ε αρχισε το.
-Οχι, αλλά θα το μετανοιώσω λες;
-Ναι.
-Μα είναι το ίδιο σκηνικό.
-Τίποτα δεν είναι το ίδιο.
-ναι μα σε λίγους μήνες θα είναι καλύτερα.
-ναι μα τώρα....
-Βλέπεις κανα νόημα στην αρχή;
-Οχι
-Τότε;
-Ετσι.
-Καλά γιατί; Σου ξαναλέω φοβάσαι;
-Ναι, λεεεμεεε.
-γιατί;;;
-επειδή ξέρω.

-ναι, αλλά θες.
-ναι, αλλά δεν φτάνει αυτό.
-όμως, κι αυτός θέλεις.
-ναι, αλλά δεν φτάνει αυτό.
-φτάνει.
-μα πώς; Κι εκείνος το βλέπει πως δεν γίνεται, όπως κι εγώ.
θα το θάψω πάλι.
-είσαι παράξενη ρε. και σχεδόν άτυχη.
τουλάχιστον θέλει να σε βλέπει να γελάς
-ναι, όπως κι εγώ.

Δεν ξέρω τι να κάνω, αν δεν κάνεις εσύ κάτι. Ομως ούτε συ δεν ξέρεις ακριβώς τι να κάνεις, αν δεν κάνω εγώ κατι. Δηλαδή εσύ κάτι σκέφτεσαι, αλλά δεν το κάνεις, όπως κι εγώ. Ξανά απορώ. Γιατί; γιατί γιατί;;;; ΓΙΑΤΙ;;; γιατί τα ίδια; γιατί πάλι; αρκετά δεν ήταν την πρώτη φορά;

Ομως η ζωή μας έχει ισσοροπίες. Εκεί που πέφτεις μεσ στο βούρκο, κάτι γίνεται κι ανεβαίνεις ξανά στο φως και μετά ξανά στο σκοτάδι και ξανα στο φως...



Υ.Γ. τι έχω πάθει; μα κι αυτός τι έχει πάθει;

2 σχόλια: