Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

είναι που ονειρευονται πως φεύγουν για ταξίδια...


θάλασσα, μυρίζει θάλασσα αγριέμενη.
γαλάζια σκούρηνε το χρώμα της ξαφνικά
Η φωνή της αγρίεψε.
Τα κύματα γλύφουν τα βράχια με τις λευκές γλώσσες τους.
Ο ήχος της σαν φωνή ενός παρανοικού ερωτευμένου,
σαν γυναίκα αγριέμενη.
Ο ουρανός γκριζάρισε και τα σύννεφα του πήραν χρώματα παράξενα, ερωτικά, μελαγχολικά, χρώματα ονείρου.
Το κρύο είναι τσουχτερό.
Ο αέρας φυσά παντού.
Αδειοι δρόμοι, φύλλα που πέφτουν.
Λες κι άδειασε ξαφνικά ο κόσμος...
Η φύση μεθυσμένη κι αγριεμένη κι οι άνθρωποι δεν την αντέχουν.
Πώς ν αντέξουν την φύση; ούτε τους ανθρώπους αντέχουν οι άνθρωποι, κι ας είναι ομοια τους...

Κάπου στο βάθος τον βλέπει να κάθεται αμέριμνος, χαμένος μέσα στις σκέψεις του, σαν εκείνη...
Καθεται δίπλα του κ δεν μιλάει. δεν μιλάει ούτε εκείνος. καταλαβανόνται.
Γυρίζει και την κοιτάζει.
Τα μαλλιά τους ανω κάτω απ τον άνεμο, σαν την καρδιά τους
Κρυώνει. Συνεχώς κρύωνει εκείνος, μα δεν μιλάει.
Μόνο ένα "Ηρθες; Το ήξερα."
"Μ'αρέσει " λέει..
Βράδυασε.

Το φεγγάρι ναυαγισμένο στα σύννεφα.
Οι δρόμοι άδειοι...
Αρχισε να βρέχει...
Χανονται μέσα στην βροχή...
Ξέρουν, όσο κρατάει μια βροχή, τόσο κρατάει κι η ζωή...

3 σχόλια:

  1. υπεροχο απλα!!! υπεροχο!!
    τι να πω....
    παντως ειναι τελειο να καθεσαι αμιλητος με κπν κ να βλεπεις τη θαλασσα.... τα ονειρα μπλεκονται και οι σκεψεις επισης....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ναι είναι υπέροχο να ατενίζεις θάλασσα.. !
    ευχαριστω που σ άρεσε το κείμενο,αν και δεν λέει κάτι...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μετριοφρων :)

    και η φωτο μαρεσει πολυ!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή