Μεσημέρια για κλάματα.

Δεν είμαι μίζερος και γκρινιάρης άνθρωπος υπο κανονικές συνθήκες. Μελαγχολικό με λές κατα περιόδους, αλλά όχι μίζερο. Νευρική μπορείς επίσης να με πεις,αλλά όχι φορτική.

Ωστόσο, εδώ στη νησί μου, τα νεύρα μου μονίμως παίζουν βιολί,καθώς τεντώνονται ελεϊνα και γι αυτό φροντίζει κυρίως η μάνα μου, αλλά και πολλοί άλλοι άνθρωποι του συγγενικού μου και μη κύκλου. Αλλά ας επικεντρωθούμε στην μάνα μου, η οποία κάθε μέρα βρίσκει μια αφορμή, για να με νευριάσει. Την μία που γυρνάω όλη μέρα-νύχτα,κάτι που εδώ τουλάχιστον δεν το κάνω συχνά.Απλά η μάνα μου υπερβάλλει.
Την άλλη έχουμε το κωλονοικοκυριό. Επρεπε κατα τα λεγομενα της να ρχομαι δω πέρα και να μαι υπηρέτρια.Σκούπισμα,σφουγγάρισμα,μαγειρική,βοτανική κι άλλα τέτοια καθόλου ευτελή, απλά πεζά. Ωστόσο, η ψυχολογία ένος ανθρώπου παίζει τεράστιο ρόλο στην διάθεση που έχει για δουλειά και δημιουργία. Εμένα η μάνα μου φροντίζει να μου χαλάει την ψυχολογία κάθε μεσημέρι ή κάθε βράδυ. Συνεπώς, ουδεμία όρεξη έχω να τους εξυπηρετώ εδώ μέσα, για να τα κάνουν πάλι χάλια. Τεμπέλα δεν με λες. Ωστόσο, δεν ανέχομαι απαγορεύσεις, όχι και μη, κρίσεις για την ζωή μου, για το μυαλό μου και υποδείξεις με στυλ "εισαι ρεμάλι και δεν ξέρεις τίποτε. "
Απο την άλλη ίσως η μάνα μου να μην τα λέει έτσι, αλλά εγώ να στραβώνω με ο,τι κι αν πει και να έχω στο κεφάλι μου μια μάνα-τέρας, καταπιστική και γκρινιάρα, που με τρώει την ζωή. Υπερβάλλω ασφαλώς. Ομως είναι η ιδιοσυγκρασία μου έτσι,ωστε δεν γουστάρω υποδείξεις και κουμάντα. Εχω δικά μου όρια.
Σημερα συγκεκριμένα με νευρίασε αφενός,διότι με έλεγε οτι δεν πατάω στην σχολή(το καταλαβε λέει επειδή δεν ξέρω ονόματα καθηγητών,που και να πήγαινα πάλι δεν θα ξερα.) και αφετέρου, επειδή μου είπε να πλύνω τα πιάτα τώρα,αυτή τη στιγμή που γράφω και που αν δεν γράψω τώρα μπορεί ν αρχίσω να σπάω τα πιάτα επίτηδες, για να ξεσπάσω.
Λόγος δεν σου πέφτει για το αν πηγάινω στην σχολή και για το αν θα γίνω χασοδίκης κι αποτυχημένη.Είναι δική μου η ζωή. Εν τω μεταξύ εγώ ούτε χασοδίκης θα είμαι, ούτε καν κακή φοιτητρια δε με λες με τους βαθμούς μου στην β' εξεταστική.Παρ'αυτά μου την είπε επειδή απ την πρώτη πέρασα 4 στα 6 με 5-6-7 και δεν της άρεσε! της είπα φυσικά <<τράβα εσύ να γράψεις παραπάνω και μάλιστα α εξάμηνο. και όπως και να χει κουμάντο στο πανεπιστήμιο δεν θα μου κάνεις, δεν μου έκανες στο λύκειο >>.Δεν καταλαβαίνω κάτι απο την συμπεριφορά της. Και φυσικά ως επιχείρημα για την ακατάσχετη γκρίνια της φέρει <<Εγω πληρώνω όμως>>. Θεωρώ πως τουλάχιστον είναι υποχρεωση της και δεν θα πρέπει κανείς γονέας να χρησιμοποιεί αυτό το επιχείρημα.Εκείνο που ένιωσα εγώ, είναι πως προσθέτω ένα ακόμη βάρος στην οικογένεια. Βεβαίως, δεν νιώθω καμία τύψη, επειδή ακριβώς τα λεφτά τους δεν πάνε στράφι,καθώς και στην σχολή είμαι τυπική και σωστή και η ζωή μου είναι φτηνή, χωρίς απαιτήσεις και ανέσεις πολλές-πολλές. Κι αυτό τ αναγνωρίζουν οι δικοί μου. Ομως, καποιες φορές κάνουν κατάχρηση εξουσίας. Βαρούν στην πληγή. Το σενάριο να δουλέψω το χω σκεφτεί.Ομως, εκτος απο σερβιτόρα δεν βρίσκεις κάτι άλλο αυτόν τον καιρό. Αν η μάνα μου με δει σερβιτόρα θα με κουρέψει σύριζα που λέει ο λόγος. Οπότε άκυρο σενάριο.

Φυσικά εγώ είμαι ειλικρινής και ωμός άνθρωπος και θέλω να μιλάω στην μάνα μου και στον πατέρα μου σαν να ναι φίλοι μου.Ομως,η μάνα μου δεν αντέχει την αλήθεια. Συνεπώς, άλλες φορές θα μουγκαίνομαι, όπως λέει κι ο Π. να κάνω. Ενδεχομένως εν προκειμένω έχει δίκιο.
Ομως εμένα τα νεύρα μου τεντώνονται και μου ναι δύσκολο να μην απαντάω σε πίπες που ακούω. Anyway.

Σιχαίνομαι τα μεσημέρια στην Σάμο, όταν είμαι σπίτι. Υπάρχουν 2 εκδοχές. Η πρώτη και η συνθέστερη για τον Ιούλιο είναι η εξής.Οι γονείς και οι δύο στην δουλειά, εγώ να μαγειρεύω ή η γιαγια να κουβαλάει απο δίπλα φαϊ και ο αδερφός μου να είναι κλεισμένος στο δωματιο του και να χαζεύει μπροστα στο όργανο της δικτατορίας, την τηλεόραση. Εγώ συνήθως διαβάζω βιβλία ή καίγομαι στο ίντερνετ ή σκέφτομαι διάφορα άλογα και στενάχωρα γεγονότα.
Η δευτερη εκδοχη περιορίζεται στην αφιξη της μάνας μου σπίτι το μεσημέρι του Αυγούστου. Ερχεται κι η γιαγιά και μιλάνε για διάφορα χαζά. Τι θα φάμε αύριο, τι έκανε η γάτα, τι έκανε ο γείτονας, πώς συμπεριφέρεται η γυναίκα του Θειου μου( η οποία κατ΄εμέ είναι τόσο μαλακισμένη και κενή,όσο μαλάκας και κενός είναι και ο Θείος μου) Λένε οτι το φαϊ ήθελε αλάτι, οτι εγώ δεν τρώω κρέας, οτι η γειτόνισα θέλει να καταπατήσει τον δημόσιο δρόμο κι άλλα τέτοια, που για παράξενους λόγους με εκνευρίζουν, αν και συμμετέχω συχνά σε κάποιες συζητήσεις.
Ο αδερφός μου πάλι πάντα μέσα στην παραξενιά και τα νεύρα έρχεται και μου λέει "Χαμηλωσε το αυτό.Θα κουφαθείς" αναφερόμενος στο ραδιόφωνο.

Εκει που εκνευρίζομαι περισσότερο είναι που όταν πίνω καφέ απογευματινό και ακούω ράδιο έρχεται η γιαγιά μου κι ενώ βλέπει οτι θέλω ν ακούσω αρχίζει και μιλάει αδιακόπως.
ή το άλλο <<Δεν τρως>>. Γαμώ το φελέκι μου, προσέχω κάπως, λες και δεν ξέρουν πως έχω τρομερές τάσεις και αν έτρωγα ο,τι μαγειρευαν θα μουν τριπλη. ΕΠίσης, οι απόψεις της γιαγιάς μου για το ποτό και το τσιγάρο και το σεξ με τρελαίνουν.Σπάνια της απαντάω.Βέβαια μεγάλη γυναίκα είναι, τι να πει; Τελοσπάντων.

Πάντα μ ενοχλούσαν οι άλλοι που περιφερονταν γύρωμου, όχι επειδή είναι ακοινωνητη, αλλα επειδή πάντα ένιωθα σαν να με επικρίνουν. Τουλάχιστον οι συγγενείς μου.
Εμαθα να ζω μόνη εργένισσα κι αυτό θέλω και ανυπομονώ να φεύγω.
Εκεινο που πρέπει να καταλάβουν είναι πως την ζωή μου ΕΓΩ και μόνο ΕΓΩ την ορίζω.