Πορτρέτο.

Μυρίζει πλαστικό μαλλί,
καμμένα απο τα φτιασίδια.
Εχει κάτι τ'αγοραίο και το φτηνό .
Πίσω της είναι ένα ερωτευμένο ζευγάρι
κάθεται κι αρμενίζει γαλήνια το πέλαγος.
Εκείνη είναι σαν μια παράφωνη νότα
μέσα σε μια μουσική συμφωνία,
στο μουσικό κομμάτι της φύσης και του έρωτα.
Δεν μπορεί να εναρμονιστει στο ρυθμο τους,
σαν να τα ξεπουλάει όλα για ενα-δυο βρώμικα βράδια.

Κι όμως τα μάτια της καθώς ατενίζουν το πέλαγος
μακραίνουν απ την πραγματικότητα.
θυμούνται.
Αναζητούν ματαίως την αγάπη,τη μεγάλη,
κι τον Ερωτα, εκείνον τον Θεό,
που ποτε΄δεν την ευχαρίστησε για τις θυσίες της.



επιστροφή απο Ικαρία,17-8-11